امشب ، فیلم " فصل کرگدن " ساخته " بهمن قبادی " را دیدم . ساختار غیر خطی فیلم ، با فاصله گذاری هایی متفاوت از فاصله گذاری های معروف به " برشت " ی ، فیلم را در رده یک فیلم پست مدرن جا میدهد
قبادی دو داستان ذهنی و عینی را به نحو زیبا و تامل برانگیزی ، به طور موازی در کنار هم ، آنچنان پیش میبرد که به صورت روتین و متعارف با هم تلاقی نمیکنند و با تعلیقی جذاب و بسیار شگفتی برانگیز بیننده را میخکوب و جستجوگر و کنجکاو به تامل وادار میکند . این تعلیق در چند سکانس انتهایی فیلم ، همچنان و با شدت بیشتری ادامه مییابد . چنانکه ، بیننده ، چند بار فکر میکند قبادی ، فیلمش را با وحدت دو خط موازی ، به پایان رسانده است. ولی با شروع سکانس بعدی ، فصل دیگری را از یکی از خطوط قصه ، پیش چشم بیننده به نمایش میگذارد و ذهن بیننده را به بازی میگیرد .
فیلم بسیار کم دیالوگ است . و شعرهایی که به صورت " نریشن " بر روی تصاویر میآید ، با استادی وخیلی هنرمندانه و با وسواس با تصویرها تلفیق شده است که حکایت از قریحه ظریف و هنرمند قبادی دارد ، و در جاهایی تصویرهای به یاد ماندنی شاهکار " زمانی برای مستی اسب ها " راتداعی میکتد . بدون تردید ارتباط تصویر و شعر یکی از نقاط قوت فیلم است . به ویژه در سکانس آکواریوم و شنای مینا و فرزان . و نگاه حاکی از بغض،استیصال و درماندگی راننده ، و شعر: "......... عنکبوتی به اندازه یک عنکبوت......
قبادی در مورد دیالوگ فیلم گفت : میخواستم ، به سکوت چهار ساله زندگی خودم در غربت و شعرهای" فرزاد کمانگر " و غربت و سکوت سی و چهار ساله " بهروز وثوقی " وفادار بمانم !
در این جا ، میخواهم سکوت دیگری را نیز به "سکوت "های فیلم قبادی اضافه کنم .شعرهایی که به صورت نریشن در فیلم جاری ست .، با سکوت ، و بدون هیچ نامی از شاعرش......... قبادی گفت :
صلاح نمیدانم نامی از شاعرش به میان بیآورم !
در تمام طول فیلم ، حضور سنگین " فرزاد کمانگر" را حس کردم . گویی قبادی با این فیلم ، خواسته است ادای دینی به کمانگر کرده باشد .
فیلم بسیار کم دیالوگ است . و شعرهایی که به صورت " نریشن " بر روی تصاویر میآید ، با استادی وخیلی هنرمندانه و با وسواس با تصویرها تلفیق شده است که حکایت از قریحه ظریف و هنرمند قبادی دارد ، و در جاهایی تصویرهای به یاد ماندنی شاهکار " زمانی برای مستی اسب ها " راتداعی میکتد . بدون تردید ارتباط تصویر و شعر یکی از نقاط قوت فیلم است . به ویژه در سکانس آکواریوم و شنای مینا و فرزان . و نگاه حاکی از بغض،استیصال و درماندگی راننده ، و شعر: "......... عنکبوتی به اندازه یک عنکبوت......
قبادی در مورد دیالوگ فیلم گفت : میخواستم ، به سکوت چهار ساله زندگی خودم در غربت و شعرهای" فرزاد کمانگر " و غربت و سکوت سی و چهار ساله " بهروز وثوقی " وفادار بمانم !
در این جا ، میخواهم سکوت دیگری را نیز به "سکوت "های فیلم قبادی اضافه کنم .شعرهایی که به صورت نریشن در فیلم جاری ست .، با سکوت ، و بدون هیچ نامی از شاعرش......... قبادی گفت :
صلاح نمیدانم نامی از شاعرش به میان بیآورم !
در تمام طول فیلم ، حضور سنگین " فرزاد کمانگر" را حس کردم . گویی قبادی با این فیلم ، خواسته است ادای دینی به کمانگر کرده باشد .
فیلمبرداری و لوکیشن ها در حد بسیار عالی و نیز موسیقی فیلم بی نظیر بود . موسیقی کردی پایان فیلم یک شیون بود . یک شیون به تمام معنا .
گویی اندوه نهفته در فیلم ، در موسیقی پایانی ، تبلور پیدا کرده بود. شیونی ، که بیننده ای چون مرا به راحتی به شیون وا داشت . موسیقی با تمام ذوات وجودم بازی کرد .
آقای قبادی ، خسته نباشید . شما دربیان سینماییتان کاملا موفق بودید ، آسوده خاطر باشید که ، همه چیز جاری در جریان ماجرا بود .
گویی اندوه نهفته در فیلم ، در موسیقی پایانی ، تبلور پیدا کرده بود. شیونی ، که بیننده ای چون مرا به راحتی به شیون وا داشت . موسیقی با تمام ذوات وجودم بازی کرد .
آقای قبادی ، خسته نباشید . شما دربیان سینماییتان کاملا موفق بودید ، آسوده خاطر باشید که ، همه چیز جاری در جریان ماجرا بود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر