بردی که در آن نقش نداریم .
ما برای چه خوشحالیم ؟ برای بردی که هیچ نقشی در آن نداریم؟ برای یک پیروزی که ربطی به ما و مطالباتمان ندارد؟ آقایان آنقدر باهوش هستند که حتی ما را تبدیل به سربازان پیروزی خود کنند. .
و این دقیقا همان نقشی ست که من به شدت از آن حذر میکنم .
بله ، من بازیچه نیستم .
گیرم تمام زندانیان سیاسی ما آزاد شوندو ستاره دانشجویان پس گرفته شود . در آن صورت تازه ما به هشتاد و هشت برگشته ایم .بدون به دست آوردن کوچکترین مطالباتی که در جنیش سبز به دنبال آن بودیم ! حالا کسی هست که به من بگوید ، این همه هزینه را برای چه دادیم ؟ هزینه دادیم که چهار سال درجا بزنیم؟ اینهمه هزینه دادیم که به پیش از هشتاد و هشت برگردیم؟ همان اول هم که میتوانستیم زندانی و دیگر هزینه ها را ندهیم ، اگر مطالباتی نداشتید چرا به خیابان رفتید ؟ به خیابان ها نمیرفتید هزینه هم نمیدادید . فراموش کردید برای رسیدن به مطالبات هشت ماه به خیابان رفتیم ؟ و حالا ، حکومت مثل چک برگشت خورده یک به یک هزینه هایی را که امکان برگشت دارد پس بدهد و ما برای وصول چک برگشت خورده رقص و پایکوبی کنیم. تازه بماند داستان غم انگیز کهریزک و جانهایی که دیگر امکان وصول ندارند. تو گویی از ابتدا نبوده اند . واقعا نمیدانم این رفتار چه توجیهی دارد ؟
----------
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر