دو کلمه حرف حساب با معصومه علی نژاد و کمپنش !!
سر کار حانم یک بار دیگر شما اصلاح طلبان بر موج نارضایتی مردم ایران سوار شدید تا همه چیز را به نام و کام خود مصادره کنید . مبارزه زنان شریف این مرز و بوم از سالهایی شروع شد که شما هنوز در گهواره بودید . از سال 58 و اولین باری که آقایان زمزمه حجاب را شروع کردند و نظاهراتی که بدون همراهی آقایان شکل گرفت و باعث شد تحمیل حجاب تا سال 60 به تعوبق بیفتد . به خاطر دارم در آن روز اهانت هایی در قالب رکیک ترین واژه ها از توده ای جماعت شنیدیم و...........نمیخواهم تاریخچه بگویم که فقط اشارتی بود که بدانید چنانچه مقاومتی نبود امروز حجاب برتر بر سر زنان رفته بود و دخترکان ما دیگر با هیچ قیمتی قادر به باز پس دادن آن نبودند . خواستم اشارتی کرده باشم که بدانید عارض آستان شما به جدّ در این راه مبارزه کرده و هزینه پرداخته است
سرکار خانم ! در باب شما حرف و حدیث بسیار است . به یاد دارید حتی زمانی که به خارج از کشور عزیمت کردید تا همین اواخر نیز حاضر نیودید جلوی دوربین رسانه ای بدون آن کلاه مسخره ظاهر شوید ؟چگونگی کشف حجاب تان را چی ؟ به یاد دارید ؟ شاید خوانندگان این متن مسبوق به سابقه نبانشند پس اشاره ای میکنم .
در یکی از برنامه های " افق " صدای امریکا چند لحظه قبل از این که برنامه روی آنتن برود شما ناگهان متوجه شدید که حجاب خود را فراموش کرده اید به همراه بیاورید !!!!؟ و آقای دهقانپور مجری برنامه هم که شاید چون ما از این همه تظاهر ، ریا و نان قرض دادن شما به..........بگذریم . به تنگ آمده بود عین ماجرا را جلوی دوربین زنده مطرح کرد . بادتان هست چگونه شوک شدید؟ و چون معمول نیست بتوان آب رفته را به جوی باز آورد به ناچار مجبور به کشف حجاب شدید و اندکی بعد و در چشم بر هم زدنی در عداد مبارزین حجاب اجباری در آمدید !
سرکار خانم ! داستان مبارزه با حجاب یکی از آن مقولاتی ست که به بهترین نحو و در کمال عقلانیت راه خودش را پیدا کرده و به خوبی پیش میرقت . بدون هیاهو ، بدون جنجال . چرا با اینگونه افراط کاری و غوغا سالاری جماعت چماق به دست منتظر دستور و جان بر کف را تحریک به سرکوب بیشتر میکنید ؟
" آزادی یواشکی " مورد نظر شما از چه مفوله ایست ؟ . پیش از آن که شما دل به دریا بزنید و بدون حجاب در آشپزخانه ای در کنار سه زن دیگر عکس یادگاری بگیرید . سرکار خانم ستوده عزیز ما در زندان ، خوب دقت کنید در زندان از زیر بار حجاب شانه خالی کرد و تاوانش را که محروم شدن از دیدار بچه های نازنینش یود ، داد . از خودم نمیگویم که به قول امروزی ها حمل بر ریا نشود از سایر هنرمندانی هم نمیگویم که علیرغم شما که ظاهرا در فرنگ ماندگار هستید برای سفری ، جشنواره ای ، چیزی به خارج از کشور آمدند و حجاب از سر برداشتند و مصاحبه کردند و پاسخ مجری برنامه را هم با بوسه ای دادند . بر روی صحنه آوازخواندند. بدون حجاب یواشکی در "اسکار " شرکت کردند و در کمال شهامت به کشور باز گشتند سرکار خانم ! من و امثال من که فریب این کمپین ها و موج سواری های شما را نمیخوریم . در این روزها هم به اندازه کافی از تمام کسانی که سر سوزنی عقلانیت در سر داشتند واکنش های مخالف و در خور شنیده اید میماند دخترکان کم سن و سالی که از روی رقابت و چشم و هم چشمی آزادی یواشکی از نوع علی نژادی را مزه مزه کنند و خدای نا خواسته زیر ضرب و شتم چماق دار های رژیم بیفتند شما چگونه میتوانید پاسخ خانم همسایه مرا بدهید که دخترک 15 ساله اش را با این انگ که به سفارش " مسیح علی نژاد " با لباس بد فرم به خیابان آمده ، کنک خورده و بازداشت شده است بدهید ؟
خانم علی نژاد بد کرده اید . شما نیز همچون بعضی دیگر در خارج از کشور نشسته اید و مردم درون را پیوسته به رشادت تشویق میکنید . بعضی نیز پا را یک قدم فراتر میگذارند و در تلویزیون پارس مردم درون را به بی عرضگی متهم میکنند و از آنها میخواهند که به هنگام اعدام یورش ببرید و اعدامی را از چوب دار نجات بدهند . سپس با طلبکاری خطاب به مردم شریف ایران میگویند : پس شهامت و شجاعت ایرانیتان کجا رفته است ؟!! ایکاش شما و همه کسانی از جنس شما میدانستید که انشقاق و گسست بین مردم درون و برون کشور چقدر مخرب است و چه کسانی از آن منتفع میشوند . میدانم که نمیدانید
سینه ام پر از حرفهای ناگفته است . ولی کوتاه میکنم و شما را به حنجره در خون نشسته و جمجمه های شکسته قربانیان 88 سوگند میدهم مطالبات آن جنبش شریف را تا حد " آزادی های یواشکی " تقلیل ندهید .
. به راستی نمیدانم مبارکباد این عصر درخشان را به چه کسی باید گفت ؟ تنها این را میدانم که ایران ما یک شئامت منحصر به فرد را از سر گذرانیده است . و چه زیبا و غریب است که انسان میتواند حتی به درد مند بودن خود نیز بنازد !
درد ایران و اسلام و انسان را بنازم .
درد ایران و اسلام و انسان را بنازم .
بلندترین شیونم را بر جنازه رذیلت ها سرمیدهم تا رذالت در درد ناچیز خود بمیرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر