۱۳۹۲ آبان ۹, پنجشنبه

ای او.......

آهنگ ، آهنگ استعلاست......

آهنگ ، آهنگ استعلاست ، و در طلب درجات علّو ، علی علی گویان ، جان مستعلاء  .  پس نام مبارک او ورد ضمیر ، ملکه باطن ، و طنین تپیدن های دل. دل که بدین ضرب میزند ، دلیر و دلاور و دلدل است . مرکوب علی ، رکاب داده به عُلاء . دلدل خود بدین شرف عُلوی . 
هان و هان ! این عُلویان عَلَوی ، ، وین عَلَویان عُلوی ، سفید و مست ، یال افشانده ، خوی کرده ، تپان ، در هوای بر شدن تا سمت الراس ستیغ ها  ، در حوی جوارحمان لهیب سپند ، گدازیده و سیاّل شده ، در سریان و سیلان ، جاری به جریان ماجرا . 
  _ ما جرا ؟

آری ماجرا ! جان غریب این نبیرگان هبوط در دار ششدر اختبار ، به تکاپو آمده ،......و جویای شرفی موروث است که پیش از الست بدان مباهی بود ، و هم بدان شرف در محضر جانان و در مجلس روحانیان میر مجلس شد و پیمان بست و امانت پذیرفت .، گنجی شایگان ، گهر یکدانه اش امین . آمین !

حالی در این مُقام ، واحه ای از زمان و مکان - باز هم جان بر لب آمده اعاده شرف قدیم را وجهه همت کرده است .و بار امانت را بر دوش ما نهاده است .و کلمه را و قلم را ، در این معامله ضمان میکند ، یکی گوهر آدم مکمل بدو ، دیگر سوگمندانی کلام جلیل . وین هر دو را او در دست ما به ودیعت نهاده است . اکنون قصد نیکو تا از این دوگانه استعانت بجوییم و متوکلا علی الله ، دل و جان خود را و همگنان را در مشاغل معرفت بورزیم و بورزانیم .

درد را و دریافت را ، و دین را و دیدن را ، و آیین آدمی بودن را میخواهیم سرود و میراث مکتوب راهیانِ در ره ماندگان بنی آدم را فراهم آورد و بسیار کرد و ارمغان بسیاران از خلق خدا کرد .
در این راه دست یاوری دهنده یاران و دوستان اعتلای بنی آدم را با امتنان خواهیم فشرد که اعتلای فرهنگی درمان درد های بی درمان بسیاری ست .   

بیایید سرفصلی تازه به تام فرهنگ و معارف یگشاییم و اعتباری به این نیت مبارک اعطاء کنیم و خدمت به همنوع را در جبهه ای تازه بیاغازیم.در جبهه ای که با هر کلام و در هر مرحله اش اجری عظیم به حاصل میشود آغازش صفا ست و انجامش صاقی کردن و صاقی شدن دل و جان به منظور آراستن باغ وجود که همه سود و صرفه و صلاح است .